Arifiye Mezunu Ardından yazdı ”OZAN ÂRİF VE YILLARIMIZ”

Kül onlara köz mene,
Yakışalım Özmen’e
Ver gardaşım söz mene
Gök girsin kızıl çıksın.

…………..

Ozan Arif der dille,
Bir Yusuf’a bin kelle
Almazsan iyi belle
Gök girsin kızıl çıksın.

Heyecanımız, İstanbul’u kuşatıyor gibiydi.

O günden sonra, Ozan’ı severek hep takip ettik. 12 Eylül’ün’ kara günler’inde, Almanya’dan elimize kaçak yollarla geçen (..Yazık Olur Vatana ve diğerleri) kasetlerini temin ederek dinledik. Yusufiyelilere ve bizlere, zulme karşı direnme gücü, mâneviyat telkin ediyordu. O’nun sesi, Avrupa’dan cuntacılara meydan okuyor, onları ürkütüyordu.
Devşirilemedi..

Vatan’a dönme yasağı kalkınca, Türkiye’yi ve Dünya’yı dolaşmaya devam etti.
Ta ki Rahmetli olana kadar, inandığı kıymetleri, duymak isteyen ve istemeyenlere haykırdı. Cenazesi de öyle oldu.
RABBİM CENNET VE CEMALİYLE MÜŞERREF EYLESİN.

Şiirlerinden biri:

Ozan Arif – Kurban- Şiir

……………

Ozan Arif der ki; bütün sussalar,
Sen de sus diyerek boynum kesseler,
Şeriatçı diye ipe assalar,
Kur`an`a kurbandır bu canım benim