ARİFİYE ÖZLEMİ
Özümüz kavruldu orada bizim,
Yüzümüz kavruldu orada bizim,
Vesselam ülkemin her bir yanına,
Sözümüz savruldu orada bizim.
Gün vurmadan sabah erken yüzlere,
Yola koyulurduk birden düzlere,
İl ormanı Kalaycı'dan kıvrılıp,
Son durak sapanca düşüp izlere.
Adaya yolumuz her gün düşmezdi,
Kara tren saatini şaşmazdı,
Mutfağında salim usta olmasa,
Ne çorbamız, ne fasulye pişmezdi.
Öyle bir kadroydu eğitim veren,
Baba şefkatiyle koluna saran,
Üşütmedi bizi hiç bir mevsimde,
Tipisi ayazı yağan her boran.
Velhasılı geçip giden yılları,
Özlüyoruz bülbül gibi dilleri,
Bir demet yaparak yolluyor size,
Hüsrani gönlünde açan gülleri.
11.10.2010
Arifiye Öğretmen Lisesi Mezunlarının Arifiye özlemi bitmiyor.Kayseri'de yaşayan Arifiye Öğretmen Lisesi Mezunu kendisi Öğretmen olan İbrahim Mucuk beyin 2010 yılında yazdığı şiir...
